Over pickelen, gips en een opgezette gans

Na het harde werken in Reeuwijk hadden we zin in een rustige, zorgeloze Zweedse zomervakantie. De motor ging mee. En naast de verwachte bezoeken van de kinderen en een vriendin stonden het verder volgen van Zweedse lessen, veel bewegen en sporten en het ontmoeten van nieuwe mensen op het programma. 

Het werd echter ook een verrassende zomer. Zo kregen we een onverwacht inkijkje in de Zweedse gezondheidszorg. De vriendin die ons bezocht kwam namelijk op een ochtend onfortuinlijk ten val en brak haar pols op twee plaatsen. En toen ineens werd pijnlijk duidelijk hoe zeer ons huisje eigenlijk in 'the middle of nowhere' staat. Het ziekenhuis waar de arm van onze vriendin uiteindelijk in het gips kon worden gezet was ruim een uur rijden bij ons vandaan. Het werd een puntje voor ons, maar ook voor onze buren om nog eens verder over na te denken. Want tja ...., hoe snel ben je in een noodgeval op een plaats waar hulp geboden wordt of hoe snel en goed kunnen hulptroepen ons bereiken als dat echt nodig mocht zijn? In dit kader werden we overigens later getipt op de 112 SOS alarm app; deze waarschuwt en informeert professionele en vrijwillige hulpverleners die in de buurt van een calamiteit aanwezig zijn en deze kunnen meteen ook de juiste locatie zien en bereiken.

Van de gezondheidszorg in Zweden heb ik een hele goede indruk gekregen. Het ziekenhuis deed in eerste instantie wat gedateerd aan (zie de foto hierboven ;-)), maar artsen en verpleegkundigen waren zeer deskundig, betrokken, vriendelijk en ze deden grondig hun werk. In keurig Engels werden we te woord gestaan. En het dossier, inclusief professionele adviezen en foto's, kreeg onze vriendin netjes mee naar huis voor verdere behandeling in Nederland. 

We konden enkele geplande activiteiten en uitstapjes wel vergeten, maar toch bood de situatie ook andere mogelijkheden. Zo hebben we ons op een (regenachtige) dag overgegeven aan het pickelen; een ouderwetse conserveringsmethode voor groenten. In een gesteriliseerde pot maakten we groenten in met een mengsel van water, azijn, zout en suiker. De pickles (of tafelzuur, zoals het ook wel wordt genoemd) zijn zeker een maand (of nog langer!) houdbaar.  En al was de smaak van onze pickles nog voor verbetering vatbaar, we hebben we ons prima vermaakt! Het is iets om zeker verder te gaan verkennen ....

Verder brachten we een bezoek aan het landhuis van schrijfster Selma Lagerlöf, met de naam 'Mårbacka' in het plaatsje Sunne in Värmland. In 1801 erfde de familie Lagerlöf het huis, en toen in 1885 Selma Lagerlöfs vader luitenant Gustav Lagerlöf stierf, nam zijn zoon Johan de zaak over, maar hij had weinig succes met het runnen van de boerderij, en ging bankroet. Het huis moest verkocht worden. In 1889 verloor de familie het landgoed. In 1907 kocht Selma Lagerlöf het hoofdgebouw terug, en in 1910 kon ze de rest van het landgoed terugkopen, met behulp van het prijzengeld van de Nobelprijs voor de Literatuur die ze in 1909 won. We verdiepten ons in haar leven en kwamen tot de conclusie dat deze bijzondere vrouw haar tijd ver vooruit was, onder andere door de wijze waarop ze zorgde voor haar werknemers op de boerderij. Ze was onderwijzeres en schreef onder andere de bekende verhalen over Nils Holgersson, de jongen die vliegt met ganzen. De aanvoerder van de ganzen heet Akka. Grappig detail is dat in de hal van het landhuis op de schoorsteen een opgezette gans staat. Kinderen uit Sunne vonden op een dag een dode gans en, in de veronderstelling dat dit Akka was, brachten ze het dode dier naar het huis van Selma Lagerlöf. Selma liet de gans opzetten en maakte het tot één van de pronkstukken van het huis. Voor een ieder die houdt van verhalen, van geschiedenis, van bijzondere mensen en van mooie huizen is Mårbacka een aanrader om te gaan bekijken. Zelf hebben we in ieder geval genoten.